W 1983 roku ówczesny Prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan ustanowił dzień 25 maja Międzynarodowym Dniem Dziecka Zaginionego
25 MAJA- DZIEŃ DZIECKA ZAGINIONEGO
W 1983 roku ówczesny Prezydent Stanów Zjednoczonych Ronald Reagan ustanowił dzień 25 maja Międzynarodowym Dniem Dziecka Zaginionego. Wybór tego dnia był nie przypadkowy. W dniu 25 maja 1979 roku na Dolnym Manhattanie w dzielnicy SoHo w Nowym Jorku zaginął 6-letni Etan Kalil Patz. Chłopiec tego dnia po raz pierwszy miał sam dotrzeć do szkoły. Nie pojawił się w niej już nigdy. Nie dotarł nawet na przystanek, znajdujący się w pobliżu jego mieszkania, z którego odchodził szkolny autobus. Wydawało się, że dosłownie zapadł się pod ziemię. Poszukiwania chłopca poruszyły całą społeczność Stanów Zjednoczonych. Wizerunek Ethana był m. in. publikowany w całych Stanach na kartonach z mlekiem. Działania poszukiwawcze za zaginionym chłopcem były prowadzone na skalę międzynarodową. Ostatecznie w 2001 r. chłopiec został uznany oficjalnie za zmarłego.
W Polsce Dzień Dziecka Zaginionego jest obchodzony od 2004 r. pod patronatem Fundacji ITAKA. Symbolem dnia jest niebieski kwiat niezapominajka.
Statystyki policyjne nadal bija na alarm. Ostatnio przeprowadzone badania pokazały, iż w 2019 roku bez śladu przepadło 3 TYSIĄCE DZIECI w wieku do 17 lat.
Liczby te są przerażające. Powinny zwrócić nasza uwagę i obudzić szczególną czujność na zagrożenia, jakie zewsząd mogą doprowadzić do zaginięcia najmłodszych. Dziecko to dziecko, jest ufne i sympatyczne z natury. Często daje się przekupić „cukierkiem”. Niestety skala przestępstw pokazuje, iz często sprawcami przemocy i uprowadzeń dzieci są osoby znane najmłodszym z życia codziennego. Miły sąsiad, zawsze uśmiechnięta ekspedientka w sklepie.
Bardzo dużo zależy od naszej postawy. Dużo rozmawiajmy z dziećmi na temat zagrożeń. Tłumaczmy, prośmy i przestrzegajmy. Ostrożności nigdy za wiele.
W celu uniknięcia zaginięcia przestrzegajmy MY DOROŚLI, następujących zasad:
- małego dziecka nie zostawiaj samego w domu i na podwórku (do 10. roku życia dziecko nie powinno przebywać samo w domu, do 7. roku życia dziecko nie powinno bawić się samo na podwórku);
- naucz dziecko rozpoznawać sytuacje groźne bez budzenia jego lęku;
- wyjaśnij dziecku, że w sytuacjach problemowych może głośno krzyczeć, płakać, wołać o pomoc;
- szczególną opieką otaczaj dziecko w zatłoczonych miejscach publicznych (supermarkety, imprezy plenerowe, itp.), małe dziecko trzymaj za rękę – pamiętaj, to Ty masz pilnować dziecka a nie ono ma pilnować się Ciebie !!!
- wyjaśnij dziecku, że w razie zaginięcia powinno stać w miejscu, aż opiekun je znajdzie, ewentualnie powinno zwrócić się o pomoc do osoby dorosłej (najlepiej do policjanta, ochroniarza, sprzedawcy sklepowego);
- naucz dziecko, że nie powinno rozmawiać z nieznajomymi, przygotuj je na ewentualny kontakt z obcą osobą, która zaczepia dziecko (częstuje słodyczami, proponuje podwiezienie” lub atrakcyjne zabawy, puka do drzwi pod nieobecność rodziców), naucz dziecko, zdecydowanie odmawiać;
- naucz dziecko mądrze korzystać z Internetu, wyjaśnij jakim zagrożeniem jest podawanie swoich danych kontaktowych;
- staraj się poznać przyjaciół i znajomych dziecka, interesuj się jego sposobami spędzania czasu wolnego;
- nie bagatelizuj problemów swojej pociechy, istotna role odgrywa wsparcie ze strony opiekunów
Reaguj, gdy widzisz dziecko w sytuacji problemowej, także wtedy, gdy to nie jest Twoje dziecko !!!